Vervolg van onze reis

 
Het roer helemaal om
Cecile Lammes
   

Grens met Hongarije

Het is een week om over naar huis te schrijven, zal ik maar zeggen. Net voor de grens van Oostenrijk naar Hongarije komen Dennis en Linda uit Nederland op bezoek. We hebben een prachtige plek aan de Donau, echt een van onze droomplekken.....Dennis is "onze" vakfotograaf en vanuit die samenwerking is een vriendschap ontstaan en zij koppelen een week vakantie met een bezoek aan ons. 

Het is heerlijk om Nederlands te praten en dan ook nog eens met mensen die werkelijk geïnteresseerd zijn in onze ervaringen. We krijgen ook nog een mandje met allerlei lekkers uit Nederland, en wat ik nooit verwacht had van mezelf: ik vind de herkenbaarheid van alle merken helemaal geweldig. Met weemoed nemen we weer afscheid en staat de laatste etappe naar de grens met Hongarije voor de deur.

Droomplek

Op deze plek in het bos, 50 meter van de Donau hebben we 4 dagen gestaan. Het was een heel gesjouw met water want John moest ongeveer 500 meter fietsen met twee kannen op zijn bagage drager. Zelf moest ik 7 kilometer fietsen voor de boodschappen. Het was de moeite waard: prachtige plek, heerlijk gezwommen. de paarden heerlijk uitgerust.

23 Augustus, Hegyeshalom   

Grens met Hongarije

Wat betreft de grensovergang hebben we veel nagedacht hoe we dat gaan doen. Alle papieren zijn in orde, denken we, maar een paardenman heeft ons verzekerd dat, in geval van nood, er een dierenarts bij de grens is die ook vaccinaties kan geven als we die (onverhoopt) niet zouden hebben.

Ik ruim zelfs de wagen op want je weet maar nooit wie of wat er onderzocht gaat worden. Ook over het tijdstip hebben we nagedacht. In het weekend kan het in dit toeristisch gebied druk zijn dus lijkt ons maandag beter. We besluiten op zondag alvast naar de grens te rijden en daar een plek te zoeken zodat we maandag makkelijk over kunnen. 

Medelander Nederlander

Vijf  kilometer voor de grens zien we ineens een Nederlandse vrachtwagen staan uit Geldermalsen. Samen met tientallen anderen staat hij op een parkeerplek.  We rijden naar de vrachtwagen toe en de enthousiaste vrachtwagenchauffeur stapt al uit. Een prachtige ontmoeting met André volgt en we wisselen allerlei nieuwtjes uit. We begrijpen nu ook dat ze niet mogen rijden vanwege een Hongaarse Nationale feestdag op maandag. Wij besluiten meteen dan maar door  te rijden naar de grens. Maar eerst krijgt John nog twee pakjes zware shag mee want André weet maar al te goed dat die bijna nergens te koop is.

André uit Galdermalsen, sjekkie rollen. Hollandser kan niet.

Douane

Dus op naar de grens, we denken er klaar voor te zijn. We stappen langzaam op het Oostenrijkse grensgebouw af. De verbazing op het gezicht van de douanevrouw zal ik niet snel vergeten. Twijfelend tussen professionaliteit en nieuwsgierigheid vraagt ze dan toch onze passen. Ze stelt een heleboel vragen maar de papieren voor de paarden en de hond kunnen in onze tas blijven.

Met een vriendelijke zwaai stuurt ze ons door. Nou dat was een makkie. Op naar de Hongaren! We rijden een stukje "niemandsland" en daar doemt het Hongaarse grensgebouw op. HELEMAAL verlaten , geen mens te zien laat staan dat we onderzocht worden of papieren moeten tonen. We beseffen nog nauwelijks dat we nu dus in Hongarije zijn, pas als we het welkomstbord zien kunnen we het geloven!

Magyar (hongaars voor Hongarije)

Nu moeten we dus voor het eerst een plek zien te regelen in een vreemde taal met behulp van een klein vakantie-woordenboek waarin niks staat over wei, hooi of haver. Het dichtstbijzijnde dorp is Hagyeshalom, een lang lintdorp en aan het eind zien we iets wat op een ranch lijkt, dus daar op af.

Ze hebben een prachtige wei met een mooie omheining dus dat moet lukken. Er staan geen auto's en ik kan ook geen bel vinden. Achter het gebouw zie ik allemaal kleine tot kamers verbouwde stallen. Pas als ik naar binnen kijk zie ik in de hal een groot bord: Nightclub! Hier wordt wel gereden maar ik denk niet dat we hier moeten zijn.

Welkom!

We rijden terug naar het dorp  waar we een man heel vriendelijk zien zwaaien. Ik er weer op af. Zijn vrouw spreekt gelukkig Duits en in no-time staan we met de wagen in hun achtertuin, de paarden eten zich rond aan het Luzernegras. Als klap op de vuurpijl is er in het dorp een groot feest met vuurwerk i.v.m. de feestdag van morgen. We maken een deel van een musical mee, eten voor het eerst Hongaars en laten het bier smaken. Voor ons kan Hongarije al niet meer stuk........

Thea

P.s. In deze laatste foto kun je zien wat voormalige Hongaarse douanemensen nu aan het doen zijn.

 Let op de voetjes.......

Als dit een voorproefje is van Hongaarse gastvrijheid dan blijven we hier nog een tijdje.